طبقه بندی سختی لوله های فولادی ضد زنگ

لوله های فولادی ضد زنگبه طور کلی با سه شاخص سختی اندازه گیری می شوند: برینل، راکول و ویکرز.
سختی برینل
در میان استانداردهای لوله فولادی ضد زنگ، سختی برینل بیشترین استفاده را دارد و سختی مواد اغلب با قطر فرورفتگی بیان می شود که هم بصری و هم راحت است. با این حال، برای لوله های فولادی از فولاد سخت تر یا نازک تر مناسب نیست.
سختی راکول
تست سختی راکول لوله فولادی زنگ نزن همانند تست سختی برینل است که یک روش تست تورفتگی است. تفاوت این است که عمق فرورفتگی را اندازه گیری می کند. تست سختی راکول روشی پرکاربرد است که در بین آن ها HRC در استانداردهای لوله فولادی پس از برینل سختی HB در رتبه دوم قرار دارد. سختی راکول می تواند برای اندازه گیری مواد فلزی از بسیار نرم تا بسیار سخت استفاده شود. ناکافی بودن روش برینل را جبران می کند. این روش ساده تر از روش برینل است و مقدار سختی را می توان مستقیماً از صفحه دستگاه سختی گیر خواند. با این حال، به دلیل فرورفتگی کوچک، مقدار سختی به اندازه روش برینل دقیق نیست.
سختی ویکرز
تست سختی ویکرز لوله فولادی ضد زنگ نیز یک روش تست تورفتگی است که می توان از آن برای تعیین سختی مواد فلزی بسیار نازک و لایه های سطحی استفاده کرد. مزایای اصلی روش برینل و راکول را دارد و کاستی های اساسی آنها را برطرف می کند، اما به سادگی روش راکول نیست و روش ویکرز به ندرت در استانداردهای لوله فولادی استفاده می شود.
تست سختی
برای لوله های فولادی ضد زنگ آنیل شده با قطر داخلی بیش از 6.0 میلی متر و ضخامت دیواره کمتر از 13 میلی متر، می توان از سختی سنج وبستر W-B75 استفاده کرد. برای لوله های فولادی ضد زنگ با قطر داخلی بیشتر از 30 میلی متر و ضخامت دیواره بیشتر از 1.2 میلی متر، از سختی سنج Rockwell برای تست سختی HRB و HRC استفاده کنید. قطر داخلی لوله فولادی ضد زنگ بیشتر از 30 میلی متر و ضخامت دیواره آن کمتر از 1.2 میلی متر است. سختی سنج راکول سطحی برای تست سختی HRT یا HRN استفاده می شود. برای لوله های فولادی ضد زنگ با قطر داخلی کمتر از 0 میلی متر و بیشتر از 4.8 میلی متر، برای آزمایش سختی HR15T از سختی سنج راکول برای لوله ها استفاده کنید. هنگامی که قطر داخلی لوله فولادی ضد زنگ بیشتر از 26 میلی متر باشد، سختی دیواره داخلی لوله را می توان با دستگاه سختی سنج راکول یا راکول سطحی نیز آزمایش کرد.